PER ITALIANO "Torta Semplice al Cioccolato"
İki hafta kadar önce bizim apartmanın garajının oradan yukarı doğru yürürken yerde mini minnacık bir kırlangıç yavrusu gördüm yuvasından düşmüş. Öyle minikti ve öyle de kötü bir yerdeydi ki garaja giren ya da çıkan araçlardan birinin onu farketmeden üzerinden geçmesi kaçınılmazdı.
Yaklaşıp baktım, yürümüyordu, yaklaşınca ürküp kaçmıyordu, ayrıca fazla canlı, hareketli de sayılmazdı. Ne yapmalıyım diye düşünüp etrafıma bakınırken bizim apartmanın çatısının hemen altındaki kırlangıç yuvalarını farkettim. (Sonradan öğrendim, o yuvalar ezelden beri oradalarmış, insan işi düşmeyip ilgi duymayınca baksa da görmüyor demek.) Onlardan birinden düşmüş olması kuvvetle muhtemeldi. Doğanın işine müdahale etmesem daha iyi belki de diye düşünüp annesinin onu bulup yuvasına taşıyacağı ümidiyle tam yuvaların aşağısında yüksekçe bir yere bırakarak oradan ayrıldım.
Akşam bahçeyi suladıktan sonra yürüyüşe çıkmak için yola çıkarken tamı tamına aynı noktada yine bulduk yavruyu. Stefano ile ne yapacağımız konusunda kararsız bir şekilde birbirimize bakarken yavrunun haline içimiz acıdı. Mesele eve alıp almamak meselesi de değildi. Bu konuyla ilgili pek çok tereddütümüz vardı. Birincisi, kırlangıç domestik evde bakılacak bir kuş değildi, hatta ve hatta kanunen de evde kırlangıç yetiştirmek yasak. İkincisi, yanımıza alıp bakarsak vahşi hayattan kopartır mıyız, daha sonra kendi kendine özgür kalıp yaşayabilir mi endişesi idi.. Üçüncüsü ise kırlangıç nasıl bakılır konusunda hiçbirşey bilmiyor olmamızdı. Daha önce muhabbet kuşlarımız olmuştu ama kırlangıç çok farklı bir tür.
Düşündük taşındık, ölçüp biçtik ve en nihayetinde bizimle birlikte şansının daha yüksek olacağına karar verdik. Annesi tarafından gün boyunca kurtarılmamıştı ama en fenası da bir araba kazasına kurban gitme veya bir kedi tarafından bulunma riski çok fazlaydı. Garajdan bir zamanlar muhabbet kuşlarının olduğu eski kafesimizi de alıp yukarı çıkardık.
İlk iş internette arama yapmak oldu google sağolsun. Saat geç olduğu için her yer kapalıydı ve mama alma şansımız yoktu. Araştırmalar sonucu biraz çiğ kıyma vermeye karar verdik ve biraz da su..
Ertesi sabah Stefano erkenden markete gidip etli bebek maması ve bir paket de şırınga aldı. Bir kürdan yardımıyla ağzını açarak ve şırıngayla mama enjekte ederek beslemeye çalıştım, kendi kendine yemiyordu yoksa. Biraz toparlanır gibi oldu.
İlk üç gün bebek maması ile besledik, haftasonu ise canlı solucan, tırtıl gibi kırlangıç türüne daha uygun besinleri aramaya çıktık ki her yerde kolaylıkla bulunmuyor. Nihayet bir akvaryumcuda bulduk ve acaba yer mi yemez mi diye merak ederek eve getirdik. Günün birinde eve börtü böcek alıp üstüne bir de para vereceğim hayatta aklıma gelmezdi :)
Cımbızla bir denesek acaba kendi yer mi demeye kalmadan solucanı gördüğü an kapıp yuttu! Doğa böyle birşey işte.. İnsanı hayrete düşürüyor. Bu bir içgüdü müydü yoksa DNA ile nesilden nesile geçen ortak bellek miydi, konunun uzmanı değilim, ne yemesi gerektiğini biliyordu işte, önemli olan da buydu! Daha önce hep şırınga edileni yemiş kendi çaba ve arzusuyla bir kere bile ağzını açmamıştı oysa.
Bir yanlışımız yoksa bulduğumuz yavru ev kırlangıcı olarak adlandırılan bir kırlangıç türü olsa gerek. Bugünlerde bizi epey bir meşgul ediyor kendisi. Biz ona çok alıştık ama istemiyoruz ki o bize alışsın, evcil evcimen bir kuş olsun. Uçmaya başlayıp kendi ayakları üzerinde durabileceğine inandığımız an doğaya geri salacağız.
Ne konuştum yine değil mi? Sözü daha fazla uzatmadan tarifimize geçelim...
Fotoğrafta gördüğünüz 41 rakamı Stefano'nun yaşını ifade ediyor, 41 kere maşallah diyelim o zaman yeri gelmişken :)
Bu Ste'nin doğumgünü için yaptığım ikinci pastaydı. Diğeri New York Cheesecake idi, onu da yeni yayınladım, bloğu düzenli takip edenler hatırlayacaktır.
Bugünlerde tatlı tarifleri ardarda geliyor, şeker komasına girmesek bari :)
Malzemeler:
500gr taze krema (soğuk)
375gr kakaolu bisküvi
75gr damla çikolata
Çikolatalı süsleme şekeri
Çikolata Sosu
Yapılışı:
